ரேகா!!!! வழக்கம் போல், நீங்கள் தாமதமாகிவிட்டீர்கள். ஆபீஸ் டைமிங்கை வைத்துக்கொள்ளுங்கள் என்று பலமுறை சொல்லி வருகிறேன். நீங்கள் ஒரு குடும்பத்தை மட்டும் கொண்டிருக்கவில்லை, நாங்கள் அனைவரும் செய்கிறோம் ஆனால் இன்னும், நீங்கள் சரியான நேரத்தில் அடைய முயற்சிக்க வேண்டும். மீண்டும் அனந்த் குமார், என் முதலாளி என்னைக் கத்தினான். நான் அமைதியாக மன்னிக்கவும் என்று சொல்லிவிட்டு என் மேஜைக்கு திரும்பினேன். இது இப்போது வழக்கமான அம்சமாக இருந்தது, கடந்த வாரம் திரு. குமார் என் மேசை வரை வந்து தாமதமாக வருவதற்கு என்னைக் கண்டித்திருந்தார். என்னால் அதற்கு உதவ முடியவில்லை….6 மற்றும் 3 வயதுடைய 2 சிறு குழந்தைகளின் தாயாக இருப்பது எனக்கு மிகவும் கடினமாக இருந்தது, அவர்களை தயார் செய்து குழந்தை பராமரிப்பாளரிடம் விட்டுவிடுகிறேன். ஆமா!!! இந்த மனிதர்கள் ஒருபோதும் புரிந்து கொள்ள மாட்டார்கள். நான் காலை 5 மணிக்கு எழுந்து உணவைத் தயார் செய்கிறேன், பிறகு குழந்தைகளை எழுப்பி அவர்களைத் தயார்படுத்துகிறேன், இன்னும் சரியான நேரத்தில் அலுவலகத்திற்குச் செல்ல முடியவில்லை. அலுவலக நேரம் 9 முதல் 5.30 வரை, நான் தினமும் பத்தரை மணிக்கு வந்துவிடுவேன். என் கணவரும் தாமதமாக செல்கிறார், அவர் எனக்கு கொஞ்சம் உதவ முயற்சிக்கிறார், ஆனால் அது கொஞ்சம் தான். எனக்கு என் மாமியார் அல்லது என் பெற்றோரின் ஆதரவு இல்லை… வேலைக்கு வருவது பொது போக்குவரத்து மற்றும் எல்லாவற்றிலும் மற்றொரு நரகம். கணவன் எப்போதும் விரக்தியுடன் இருப்பான், ஏனென்றால் அவனுக்கு நெருக்கம் கிடைக்கவில்லை, மேலும் வீட்டு வேலைகள் மற்றும் அலுவலக வேலைகளால் நான் மிகவும் சோர்வடைகிறேன், தினமும் பன்னிரண்டரை மணிக்கு படுக்கையில் அடித்து, சுமார் 6 மணிநேர தூக்கத்தை நிர்வகிப்பேன். உங்கள் வேலையை விட்டு வெளியேற முடியாவிட்டால், பல பெண்கள் இதை என்ன செய்வார்கள் என்று கணவன் கூறுவார்….. ஆனால் அந்த வேலைதான் என்னுடைய அடையாளம், நான் இத்தனை வருடங்கள் கடினமாக உழைத்தேன்… சுமார் 18 வருடங்களுக்கு முன்பு இந்த பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன். இந்த வகையான சிகிச்சை. எங்களிடம் நெகிழ்வான நேரம் இருந்தாலும், அலுவலக வேலைகளை நான் வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்கிறேன், என் கணவருக்குப் பிழை இருந்தபோதிலும், என்னுடைய எல்லா வேலைகளையும் விடாமுயற்சியுடன் முடித்திருந்தாலும், ஆனந்த் குமார் மகிழ்ச்சியடையவில்லை. எப்படியோ இது என் தொழில் வாழ்க்கை. எனக்கு சுமார் 6-7 முதலாளிகள் இருந்தனர், அவர்களில் 2 பேரைத் தவிர, மற்றவர்கள் யாரும் என் வேலையில் மகிழ்ச்சியாக இருந்ததில்லை. அது எப்படி???? அம்மையீர்!!! சாப் புலா ரஹே ஹை ??? அலுவலகப் பையன் பிரகாஷ் என்னிடம் சொன்னான்….நான் எழுந்து உள்ளே சென்றேன். நீயே அப்ரைசல் ஷீட்களை முடித்துவிட்டாயா, உன் நடிப்பை மதிப்பிடுவோம், நான் அவருடைய அறைக்குள் நுழைந்தவுடன் திரு.குமார் கூறினார். அவர் சில உத்தியோகபூர்வ கேள்விகளைக் கேட்டார், பின்னர் நான் திருமணம் செய்து கொள்ளும் போது நான் இங்கு எவ்வளவு காலம் வேலை செய்தேன், ஏன் இவ்வளவு தாமதமாக திருமணம் செய்தேன் போன்ற சில தனிப்பட்ட கேள்விகள்… என் வேலை அல்லது மதிப்பீட்டிற்கு ஏற்ப எதுவும் இல்லை. நீங்கள் விலக வேண்டும், விருப்ப ஓய்வு எடுக்க வேண்டும் அல்லது வேறு துறைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்று குமார் கூறிக்கொண்டிருந்தார். நான் சொன்னேன் ஆனால் சார்… ஏன்? ரேகாவைப் பாருங்கள், உங்கள் முதலாளிகள் யாரும் உங்கள் வேலையில் மகிழ்ச்சியாக இருக்கவில்லை, இந்த 18 ஆண்டுகளில் உங்களுக்கு 2 பதவி உயர்வுகள் கிடைத்துள்ளன, இது நீங்கள் எவ்வளவு நல்ல தொழிலாளி என்பதை காட்டுகிறது. நீங்கள் என்ன பயிற்சி செய்துள்ளீர்கள், உங்களை மேம்படுத்த என்ன கூடுதல் முயற்சிகளை எடுத்துள்ளீர்கள்? இந்த ஆண்டு நான் 2 பயிற்சிகளை முடித்துள்ளேன், மேலும் எனது பணி விவரத்தில் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைகிறேன், மேலும் இந்தத் துறையில் மட்டுமே தொடர விரும்புகிறேன்… ஒருவேளை நீங்கள் எனக்கு இன்னும் சில பணிகளை வழங்கலாம். இல்லை….உங்கள் மதிப்பீடு… B ஐ விட சிறப்பாக எதையும் என்னால் கொடுக்க முடியாது. ஆனால் ஐயா நான் தாமதமாக வந்தாலும் அனைத்து பணிகளையும் சரியான நேரத்தில் முடித்துவிட்டேன். நான் தாமதமாக வருவதை மட்டுமே நீங்கள் பார்க்கிறீர்கள், வேலைகளை முடிக்க நான் செலவழித்த கூடுதல் நேரத்தை நீங்கள் கவனித்திருக்கிறீர்களா அல்லது பணம் செலுத்துவதில் தாமதம் ஏற்படக்கூடாது என்பதற்காக நான் வீட்டிற்கு எடுத்துச் செல்லும் வேலையை நீங்கள் எப்போதாவது கவனித்திருக்கிறீர்களா…..நான் கொஞ்சம் கடுமையாக பதிலளித்தேன். …. எனவே நீங்கள் வாதிடுகிறீர்கள்…ஆனந்த் பதிலளித்தார் !!!. நான் உங்களை வேறு துறைக்கு மாற்றுவேன், உங்கள் பழக்கம் தாமதமாக வருவதால், உங்கள் பெயரை முன்கூட்டிய ஓய்வுக்கு பரிந்துரைக்கிறேன்…வீட்டில் சமைத்து உங்கள் குழந்தைகளை பார்த்துக்கொண்டே இருங்கள்….அவர் கடுமையாகச் சொல்லி, என்னைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். வாரங்கள் மற்றும் மாதங்கள் தொடர்ந்து அழுத்தம் என்னை வேலை செய்ய வைத்தது மற்றும் என் கண்களில் கண்ணீர் வழிய தொடங்கியது. எனது இந்த 18 வருட வாழ்க்கையில் எனது கட்டுப்பாட்டை இழக்கவே இல்லை… ஆனால் அன்று நான் புலம்ப ஆரம்பித்தேன், அந்த அறை அமைதியாகி விட்டது. திரு. குமார் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவர் எழுந்து, என் அருகில் வந்து சொன்னார்… ஏய் மன்னிக்கவும், அமைதியாகவும் கீழே இறங்கி எனக்கு ஒரு கிளாஸ் தண்ணீர் கொடுத்தேன்… நான் ஒரு டம்ளர் குடித்தேன், பிறகு அவர் நாற்காலியில் அமர்ந்தார். சில நிமிடங்கள் அமைதியாக இருந்த அவர், இந்த வேலை உங்களுக்கு மிகவும் முக்கியமா என்று கேட்டார்… நான் ஆம் என்றேன்…. ஏன்?? அவர் மெதுவாகக் கேட்டார்… நான் முணுமுணுத்தேன்… எனக்கு இது பிடிக்கும், இது எனக்கு ஒரு அடையாள உணர்வைத் தருகிறது மேலும் எனது சிறு குழந்தைகளின் காரணமாக இந்த இடத்தை எனது வீட்டிற்கு அருகில் இருப்பதால் நான் இந்த இடத்தை விரும்புகிறேன்…… சரி சரி….எனவே நீங்கள் என் வீட்டில் தொடர விரும்புகிறீர்கள். துறை அல்லது நீங்கள் ஒவ்வொரு நாளும் HO வரை பயணிக்க வேண்டும். எங்கள் தலைமை அலுவலகம் நகரப் பக்கம், என் வீட்டிலிருந்து 2 மணி நேரப் பயணத்தில் ஆம் என்று கூறினார். சரி, நீங்கள் செல்லலாம், நீங்கள் நல்ல மனநிலையில் இருக்கும்போது நாங்கள் தொடர்வோம்…இதனுடன் குமார் சில அழைப்புகளைச் செய்யத் திரும்பினார். ஏற்கனவே மாலை 5.50 மணி ஆகிவிட்டது, இண்டர்காம் ஒலித்ததும் நான் புறப்படத் தயாரானேன், ரேகா…நீ என் கேபினுக்கு வர முடியுமா உன்னுடைய மதிப்பீட்டை முடிக்கட்டும். நான் உள்ளே சென்றேன்… சில நிமிடங்களுக்கு அவர் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்… பிறகு அவர் சொன்னார்… உங்கள் நிலைமையை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியும். நானும் மனைவியும் கூட நாங்கள் இருவரும் வேலை செய்கிறோம், குழந்தைகளை வளர்ப்பதில் உள்ள பிரச்சனைகளை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. எனது மேலதிகாரிக்கு பதில் சொல்ல வேண்டும்…எனவே ரேகா எந்த வகையில் உங்கள் வேலையை மேம்படுத்தலாம், இதனால் உங்கள் முதலாளிகள் மகிழ்ச்சி அடைவார்கள். நான் சொன்னேன் சார், நீங்கள் சொல்லுங்கள், நான் எந்த புதிய பணிக்கும் தயாராக இருக்கிறேன், ஆனால் நான் இந்த அலுவலகத்தில் இருக்க வேண்டும். சரி…என்றார் மிஸ்டர் குமார்… நீங்கள் எவ்வளவு கூடுதல் முயற்சி செய்யலாம்.?? நீங்கள் என்ன சொன்னாலும் நான் சொன்னேன், சார்… பாருங்க, ரேகா, தயவு செய்து என்னை வேறுவிதமாக எடுத்துக் கொள்ளாதீர்கள், ஆனால் நான் சொன்னது போல் நீங்கள் உங்கள் வேலையை நியாயப்படுத்த வேண்டும் மற்றும் என்னிடமிருந்து நல்ல மதிப்பீட்டைப் பெற வேண்டும், உங்கள் விமர்சனம் திரு. தத்தாவால் செய்யப்பட்டது, அவர் ஒருபோதும் இல்லை என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். என் பரிந்துரையை மறுக்கிறது. எனவே நான் நேராக இருக்கட்டும்…உங்கள் வேலையை எப்படி என்னை மகிழ்விக்கும் வகையில் செய்ய முடியும்….திரு. அனந்த் குமார் என்னிடம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தார், ஆனால் அவர் கண்கள் சில நொடிகள் என் மார்பில் நிலைத்திருந்தன, பின்னர் அவர் ஜன்னல் வழியாக வெளியே பார்த்தார்.