வணக்கம் வாசகர்களே, ஷ்ரவன் 24 வயது இளைஞன் என் அனுபவத்தைப் பகிர்ந்துகொள்கிறேன். இது எனது முதல் அனுபவம் இல்லையென்றாலும், இது எனது சிறந்த அனுபவங்களில் ஒன்றாகும். நான் யாருடன் இதைச் செய்தேனோ அந்த நபரால் சிறந்தது, அது வேறு அல்ல, என் சொந்த அன்பான அம்மா வாணி. நான் ஒரு பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்து வளர்ந்தேன், என் அப்பா ஒரு பணக்கார தொழிலதிபர் மற்றும் என் இளைய சகோதரர் ஒரு புகழ்பெற்ற மருத்துவ கல்லூரியில் படிக்கிறார். என் அம்மா ஒரு வீட்டு வேலை செய்பவர், சில சமயங்களில் எங்கள் வியாபாரத்தை கவனிக்கிறார். மூதாதையர் தொழிலை ஊக்குவிக்கும் பொறுப்பை நான் ஏற்றுக்கொள்வதால், என் பெற்றோரை நேசித்தேன். அது ஒரு வெயில் காலை, என் மனதின் ஒரு மூலையில் அந்த நாளில் நடக்கக்கூடிய சில விசேஷ விஷயங்களைப் பற்றிச் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறது. இது ஒரு இனிமையான நாள் ஆனால் எங்கள் கார் விபத்துக்குள்ளானதால் விதி வேறு பக்கம் திரும்பியது. அப்பா பலத்த காயமடைந்து உடனடியாக மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டார். எனக்கு சில சிறிய காயங்கள் ஏற்பட்டதால், சிறிது சிகிச்சைக்குப் பிறகு வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டேன். மருத்துவமனையில் அப்பாவுக்குத் தேவையான ஏற்பாடுகளைச் செய்துவிட்டு மாலைக்குள் நானும் அம்மாவும் வீட்டை அடைந்தோம். என் இளைய சகோதரர் அப்பாவின் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறார். நாங்கள் வீட்டை அடையும் போது முற்றிலும் இருட்டாக இருந்தது, வலியைக் குறைக்க சூடான குளித்தேன். அம்மா இரவு உணவிற்கு சில சுவையான உணவுகளை செய்கிறார். இரவு உணவை முடித்துவிட்டு நாங்கள் டிவி பார்ப்பதற்கு நேரத்தை எடுத்துக் கொண்டோம், ஆனால் அது எங்களுக்கு மிகவும் சலிப்பாக இருந்தது, எனவே விரைவில் அணைக்கப்பட்டது. அம்மா என் படுக்கையை தன் அறையில் ஏற்பாடு செய்தார், என் அறை முதல் மாடியில் இருப்பதால் அது எனக்கு மட்டுமே இருந்தது. நாங்கள் எங்கள் படுக்கையை சீக்கிரம் எடுத்தோம் ஆனால் தூக்கம் வரவில்லை. அம்மா மெதுவாக என் திருமணத்தைப் பற்றி பேச ஆரம்பித்தாள், இது என் காதலியை நினைவுபடுத்துகிறது. எங்கள் தேதிகளையும் சில கவர்ச்சியான செயல்களையும் மனப்பாடம் செய்ய ஆரம்பித்தேன். இது எனக்கு விறைப்புத்தன்மையை ஏற்படுத்துகிறது, மேலும் விபத்தால் என் இடுப்புப் பகுதி சிறிது சிறிதாக காயமடைவதால் அதிக வலியையும் ஏற்படுத்துகிறது. நான் வலியில் கத்த ஆரம்பித்தேன். அம்மா இதைப் பார்த்து மேலும் டென்ஷனாகி, “என்ன நடந்தது அன்பே! ஏதாவது பிரச்சனையா?”. நான் அம்மாவிடம் வெளிப்படையாக இல்லாததால் எல்லாம் சரி என பொய் சொன்னேன். ஆனால் என் வெளிப்பாடுகள் உண்மையைச் சொல்கின்றன, அம்மா அதை தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டாள். “உனக்கு வலிக்கிறதா?” என்று கேள்வி எழுப்பினாள். “ஆமாம் அம்மா. கொஞ்சம்.” “எங்க வலின்னு சொல்லு. தைலம் பூசுவேன். “தாயின் இதயத்துடிப்பு. நான் சொல்ல வெட்கப்படுகிறேன், அதனால் என் உடற்பகுதியை நோக்கி காட்டுகிறேன். அம்மா தைலத்தை எடுத்துக்கொண்டு என் அருகில் வந்து என் டி-ஷர்ட்டைத் தூக்கச் சொன்னார். அவள் சொல்வதைத் தவிர எனக்கு வேறு வழியில்லை. அம்மா இன்னும் முன்னால் வந்து என் ஷார்ட்ஸை கொஞ்சம் கீழே இழுத்தாள். அன்று அம்மா எனக்கு வித்தியாசமாகத் தெரிகிறார். நான் முன்பு அப்படி இங்கு தோன்றவில்லை. அவளது கருப்பு சுரிதாரில் இருந்து வெளிவரும் அவளது வெள்ளை முலாம்பழங்கள் எனக்கு அதிக விறைப்புத்தன்மையை ஏற்படுத்துகின்றன, ஏனென்றால் அவை என் காதலியின் போலவே இருக்கின்றன. எனக்கு மேலும் வலி ஏற்பட்டது, கூச்சலிடுவது மட்டுமே எஞ்சியுள்ளது. வலியின் பகுதியை மறைத்ததற்காக அம்மா என்னை திட்ட ஆரம்பித்தார். இரண்டு நிமிட துன்பத்திற்குப் பிறகு, “அம்மா… வலி உள்ளே இருக்கிறது” என்ற உண்மையை உடைத்தேன். என் விரல்கள் இடுப்பைக் காட்டி அம்மாவின் கண்கள் விசித்திரமாகத் தெரிகிறது. அறையில் முழு அமைதி நிலவுகிறது, அம்மாவின் ஆழமான சுவாசத்தை நான் கண்டேன். “வெளியே எடு. நான் மருந்து தடவுறேன்” “அம்மா. தயவு செய்து வேண்டாம். அது தானே போகும்” என்று அவளை சமாதானப்படுத்த முயன்றேன். “அது அப்படி இல்லை தேன். இது எனக்கு செலவில்லை.. பிரச்சனை இல்லை. நீ என் மகன்… “அவள் கொஞ்சம் நம்பிக்கையை நிரப்பினாள். ஆனால் நான் அதை ஏற்கத் தயாராக இல்லை, “இல்லை அம்மா…இந்தத் தைலம் அதற்கு நல்லதல்ல..” என்று அம்மா அதை உணர்ந்துகொண்டதால், வேறு சில பொருட்களைக் கொண்டு வர விரைந்தாள். நான் அறையில் தனியாக உட்கார்ந்து நடக்கக்கூடிய நிகழ்வுகளைப் பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருந்தேன். இன்றுவரை நான் அம்மாவைப் பற்றி தவறாக நினைக்கவில்லை ஆனால் அன்று அவள் என் மனதைக் கொல்ல ஆரம்பித்தாள். பால் போன்ற சிகப்பு நிறத்துடன் அவளது குட்டையான மற்றும் அழகான அமைப்பு என் மனநிலையை மாற்றியது. சாதாரண தினசரி என்று நான் நினைக்கும் அவளது டிரஸ்ஸிங் சென்ஸ் அன்றைய தினம் விசேஷமாகத் தெரிகிறது. நான் அவளுடைய உருவத்தை 36 32 38 என மதிப்பிட ஆரம்பித்தேன், ஒருமுறை எனக்கு உணவளித்த அந்த ஜூசி முலாம்பழங்கள் மீண்டும் என் கண்களை ஈர்க்கின்றன. அம்மா கையில் கோப்பையுடன் அறைக்குள் நுழையும் போது நான் மீண்டும் கடினமாக இருந்தேன். கதவை மூடிவிட்டு மெதுவாக என்னை நோக்கி நடந்தாள். அவள் என் தோழியைப் போலவே தலைமுடியைக் கட்டியிருந்த அவளது செயல்களை நான் இப்போதுதான் பார்த்தேன். எண்ணெய் தடவுவதில் அவளை எளிதாக்க நான் மெதுவாக பின்னால் சாய்ந்தேன். நான் விரும்பிய காட்சியைக் காட்ட அவள் மீண்டும் வளைந்தாள், இது எனக்கு ஒரு பெரிய விறைப்புத்தன்மையை ஏற்படுத்தியது. அவள் அதைப் பற்றி கவலைப்படவே இல்லை, என் ஷார்ட்ஸை கீழே இழுத்தாள். என் சூடான தடி ஒரு வெடிப்புடன் வெடிக்கிறது, அம்மா அதை வித்தியாசமாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. அவள் மெதுவாக தன் கைகளை நகர்த்தி இறுதியாக என் விஷயத்தைத் தொட முயற்சி செய்தாள். அவளுடைய மென்மையான தொடுதல் எனக்கு ஒரு சொர்க்க உணர்வை ஏற்படுத்துகிறது, அந்த நேரத்தில் நான் வலியில் மகிழ்ச்சியை உணர்கிறேன். அவள் இரண்டு கைகளிலும் எண்ணெயை எடுத்துக்கொண்டு மிகுந்த கவனத்துடன் தடவ ஆரம்பித்தாள். என் வலி மெல்ல மெல்ல ஆறிவருவதால் நான் அதை மிகவும் ரசித்தேன். நான் என் கண்களை மூடிக்கொண்டு கல் இதயத்துடன் மகிழ்ச்சியடைந்தேன். நான் விரும்பியதை என் காதலியை விட அதிகமாக கொடுக்க முடிந்ததால் அம்மாவுக்கு நான் சிறப்பு உணர்கிறேன். அதனால் கிடைத்த நல்ல வாய்ப்பை பயன்படுத்திக் கொள்ள முடிவு செய்தேன். “அம்மா… நிறுத்து அம்மா. அது இன்னும் வலிக்கிறது…!” நான் அம்மாவின் கைகளைத் தள்ளிவிட்டேன்.“என்ன. உங்களுக்கு என்ன நடக்கிறது. சொல்லுங்கள். “அம்மா என்னிடம் கவலையுடன் கேட்டார். “உன் செயல் எனக்கு வலியை தருகிறது அம்மா. தயவு செய்து நிறுத்துங்கள்.” நான் ஒரு பெரிய பொய் சொன்னேன். “சரி நான் டாக்டர்களை உதவிக்கு அழைத்துச் செல்கிறேன்…” அவள் இந்த பிரச்சனையை வேறு நிலைக்கு கொண்டு செல்கிறாள். அவள் டாக்டரை அழைத்து நிலைமையை விளக்கினாள் ஆனால் நான் கண்டிப்புடன் மறுத்த அதே ஆயில் மசாஜை டாக்டர் சொன்னதால் எந்த பயனும் இல்லை. அம்மா கொஞ்சம் எமோஷனல் லேடி என்பது அவளுடைய நீர் நிரம்பிய கண்களில் தெரிந்தது. நான் அவளது உணர்ச்சிகளைப் பிடிக்க முயன்று மௌனத்தைக் கலைத்தேன், “அம்மா… உங்களால் செய்ய முடியாத காரியத்தால் வலி போகலாம் என்று நினைக்கிறேன்…” “என்ன. நான் என்ன செய்ய வேண்டும்..?” அவள் என் வார்த்தைகளால் வெளியேறினாள். “இல்லை அம்மா…இங்கே இல்லாத என் காதலியால் மட்டுமே இது சாத்தியம்…” “ஓஹோ…அப்படியானால் அவள் எங்கே இருக்கிறாள் என்று சொல்லுங்கள்.. நான் உடனே அவளை கூப்பிடுகிறேன்…” இந்த முறை அவளது வார்த்தைகள் என்னை ஒரு குழப்பத்திற்கு இழுத்துச் சென்றது“இல்லை அம்மா… எனக்கு இன்னும் தோழிகள் இல்லை..” ஒரு பெரிய பொய் வெடிக்கிறது. “அப்புறம். நான் யாரை அழைப்பேன்? நான் என்ன செய்ய முடியும்?” “இல்லை அம்மா… உன்னால் முடியாது… நீயும் செய்யக்கூடாது” “ஓ என் மகனே… நான் உன் அம்மா… என்ன தேவை என்று சொல்லுங்கள். எனக்கு அப்படிப்பட்ட கட்டுப்பாடுகள் இல்லை…” என்ற அவளது வார்த்தைகள் என்னை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது மேலும் கொஞ்சம் நம்பிக்கையையும் உருவாக்கியது. “இல்லை அம்மா. உங்களால் முடியாது… “நான் மீண்டும் மீண்டும் சொன்னேன். “என்னால் உன்னைப் புரிந்து கொள்ள முடியும், அன்பே… உனக்கு என்ன வேண்டும் என்று எனக்குத் தெரியும்… உனக்காக நான் அதைச் செய்வேன், ஆனால் நீ வசதியாக இருந்தால் மட்டுமே.” அவள் என்னைப் பற்றி என்ன நினைக்கிறாள், என்ன பேசுகிறாள் என்று எனக்கு புரியவில்லை. அவள் என்ன செய்யப் போகிறாள் என்பதை அறிய நான் சிரித்த முகத்துடன் ‘ஆம்’ என்றேன். அவள் எண்ணெய் கோப்பையை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, தலைமுடியை இறுக்கமாக கட்டினாள், மேலும் எண்ணெயில் இருந்து விடுபட ஒரு சுத்தமான துணியால் என் மெல்ல துடைத்தாள். அவள் அடுத்து என்ன செய்யப் போகிறாள் என்று இப்போது எனக்கு ஒரு யோசனை வருகிறது. அவள் ஒரு வசதியான நிலையை எடுக்க குனிந்தாள். மெதுவாக என் 7″ டிக் கையில் எடுத்து அதன் சிவப்பு சூடான முனையை வெளிப்படுத்த அதை ஜர்க் செய்தேன். அது எண்ணெய் இல்லாதது என்பதை உறுதிப்படுத்தியவுடன், ஆழ்ந்த மூச்சுடன் அதை நேரடியாக வாயில் எடுத்துக்கொள்வாள். என் தடியை அவள் சூடான குகையில் வைத்தபோது எனக்கு ஏற்பட்ட உணர்வுகளை விளக்க என்னிடம் வார்த்தைகள் இல்லை. நான் “ஓ…அம்மா…” என்று கிசுகிசுத்தேன். தொடரும் …