நான் 5’10” உயரம் மற்றும் அழகான நிறம். நான் மேற்கு கோதாவரியைச் சேர்ந்தவன், நான் பட்டப்படிப்பை முடித்து வெளிநாட்டில் படிக்க GRE க்கு தயாராகி வருகிறேன். எங்கள் ஊரில் எனது தந்தைக்கு பல வருடங்களாக ஒரு சிறிய கல்லூரி உள்ளது. கிட்டத்தட்ட 10-15 பெண்கள் ஆசிரியர்களாகப் பணிபுரிகின்றனர். கிட்டத்தட்ட அனைவரும் திருமணமான பெண். அவர்களில் ஒரு சிலர் பல வருடங்களாக வேலை செய்வதால் அவர்களுடன் நான் நட்பாக பழகினேன். அவர்களில் சுஜாதா மற்றவர்களுடன் ஒப்பிடும்போது நெருக்கமானவர். அவர் 32 வயது திருமணமான பெண். மாணவர்களுக்காக ஒரு நாள் சுற்றுலா திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. எங்கள் நகரத்திலிருந்து 150 கிமீ தொலைவில் உள்ள நீர்வீழ்ச்சிகளுக்காக இந்த சுற்றுப்பயணம் திட்டமிடப்பட்டுள்ளது. வீட்டில் சுதந்திரமாக இருந்ததால் நானும் அவர்களுடன் சுற்றுலா சென்றேன். ஏறக்குறைய 80 மாணவர்களும் 7 ஆசிரியர்களும் ஒரு பேருந்தில் சுற்றுலா சென்றனர். இப்போது என் கதைக்கு வருகிறேன், இது ஒரு பேருந்தில் தொடங்கியது. அருவிக்குச் செல்லும் போது பேருந்தில் மாணவர்களின் பாடல்கள் மற்றும் நடனங்களுடன் வேடிக்கையாக இருக்கிறது. கிட்டத்தட்ட பாதி தூரம் சென்றுவிட்டது. சுஜாதா நின்று குழந்தைகளை ஆடவும் பாடவும் ஊக்குவித்தார். திடீரென்று டிவி வேலை செய்வதை நிறுத்தியது, நான் அதை விளையாட சென்றேன். நான் இரண்டு முறை முயற்சித்தபோது அது மீண்டும் வேலை செய்யத் தொடங்கியது, நான் இன்னும் பாடல்களை மாற்ற அங்கேயே நின்றேன். சுஜாதா என்னிடமிருந்து 3 அடி தள்ளி நின்று பாடலைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் என் இடத்தில் அமர நகர்ந்த போது பேருந்து திடீரென நின்றது. எனக்குப் பின்னால் வந்த மாணவர்கள் சமநிலையை இழந்து என்னை ஏதோ பலமாகத் தள்ளினார்கள். நான் அங்கே சமநிலையை இழந்து நேராக என்னிடமிருந்து 3 அடி தூரத்தில் நின்றிருந்த சுஜாதா மீது விழுந்தேன். என் பலத்தால் அவளும் தன் சமநிலையை இழந்து அதிர்ஷ்டவசமாக கல்லூரி பைகளில் விழுந்தாள். விழும் வேளையில் விழுந்துவிடுமோ என்ற பயத்தில் என் கையைப் பிடிக்க முயன்றாள். அந்த இழுப்பில் நானும் அவள் மீது விழுந்தேன். விழும்போது கண்களை மூடிக்கொண்டேன், கண்களைத் திறந்தபோது சுஜாதாவின் இரண்டு மூடிய கண்களை மிக நெருக்கமாகப் பார்க்க முடிகிறது, என் உதடுகள் ஏதோ சூடாகவும் மென்மையாகவும் உணர்கிறேன். அது சுஜாதாவின் உதடுகள் என்பதை விரைவில் உணர்ந்தேன். நான் அதிர்ச்சியடைந்து அங்கிருந்து நிற்க முயன்றேன். ஆனால் அவள் கை என் கழுத்தின் பின்பகுதியில் இருந்ததால் என்னால் நகர முடியவில்லை. என் மார்பு சுஜாதாவின் மார்பைத் தொடுகிறது, அவள் இடுப்பில் கை உள்ளது. நான் சிறிது நேரத்தில் அவள் மீது முழுமையாக விழுந்தேன். நான் அவளிடமிருந்து நிற்க முயலும்போது அவள் கண்களைத் திறந்து என் கழுத்திலிருந்து கையை விலக்கினாள். நான்: நலமா??சுஜாதா: ம்ம் நல்லது. ஆனால் என் இடுப்பு வலிக்கிறது. நான்: ஓ மன்னிக்கவும். நான் என் சமநிலையை இழந்தேன்.சுஜாதா: நீ இன்னும் என் மீது இருக்கிறாய். (புன்னகையுடன்) நான் அங்கிருந்து எழுந்து உட்கார்ந்து அவளை அங்கிருந்து நிற்க உதவினேன். அவளால் சரியாக நிற்க முடியாமல் அருகில் இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தாள். அவள் வலியால் முனகிக் கொண்டிருக்க, பேருந்தில் பின் இருக்கைகள் அனைத்தும் காலியாக இருப்பதால் அவளை அப்படியே தூங்கச் சொன்னேன். முதலுதவி பெட்டியை எடுத்து அவள் முதுகில் ஜெல் தடவ சொன்னேன். அவள் வலியில் இருப்பதால் அவளால் அதை செய்ய முடியாது. அவள் முதுகில் தடவச் சொன்னாள். நான் தயக்கத்துடன் அவள் இடுப்பில் தைலம் தடவ ஆரம்பித்தேன். அந்த ஸ்பரிசத்திலும் அவள் உடலை முதன்முதலில் பார்த்தபோதும் அவளிடம் சில பாலுணர்வு உணர்வுகள் ஏற்பட்டது. இப்போது அவள் இடுப்பை எல்லாம் தொட்டு தடவ ஆரம்பித்தேன். நான் அவளது இடுப்பையும் தொப்புளையும் விரும்பி அவள் தொப்புளில் முத்தமிட விரும்பினேன். ஆனால் நான் என் ஆசைகளைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு அங்கிருந்து நின்றேன். ஆனால் அவள் உடம்பின் முத்தமும் ஸ்பரிசமும் எனக்கு எப்போதும் நினைவூட்டுகின்றன. இறுதியாக, நாங்கள் நீர்வீழ்ச்சியை அடைந்தோம். சுஜாதாவால் சரியாக நடக்க முடியவில்லை என்று மாணவி ஒருவர் என்னிடம் கூறினார். பார்க்கிங்கில் இருந்து, நடந்து சென்றால் மட்டுமே நீர்வீழ்ச்சியை அடைய கிட்டத்தட்ட 2 மணிநேரம் ஆகும். எனவே, நான் அவளை அருகில் உள்ள மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லும் போது, எல்லா ஆசிரியர்களும் மாணவர்களும் அவளுக்காகக் காத்திருக்காமல் நீர்வீழ்ச்சியை நோக்கித் தொடங்க வேண்டும் என்று அவர்களிடம் சொன்னேன். மாணவர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள் அனைவரும் காலை உணவை சாப்பிட்டுவிட்டு அருவியை நோக்கி புறப்பட்டனர். அவர்களுடன் பஸ் டிரைவரும் வழிகாட்ட சென்றார். .இப்போது நான் பேருந்தில் சென்றேன், சுஜாதா தூங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள். முதன்முறையாக என் கண்கள் அவள் உடலை நோக்கி சென்றது. அவள் கறுப்புப் புடவை அணிந்து, அதில் மிகவும் சூடாகத் தெரிகிறாள். அவளின் முழு உடலையும் பார்க்க அவள் அருகில் சென்றேன். அவள் உடல் மிகவும் சூடாக இருக்கிறது. அவள் மீதான என் ஆசைகள் இப்போது அதிகமாகி அந்த அழகை அனுபவிக்க வேண்டும். நான் அவள் தொப்புளில் என் கையை வைத்து மெதுவாக அவள் தொப்புளை சுற்றி நகர்த்தினேன். அந்த புடவையை கழற்றி அவள் உடல் முழுவதும் முத்தமிட வேண்டும். ஆனால் நான் என்னைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு அவள் இடுப்பைத் தொட்டு என்னைத் திருப்திப்படுத்தினேன். அந்த ஸ்பரிசத்தில் அவள் விழித்து என் கையைப் பிடித்தாள். என்று பதற்றமடைந்து சொன்னேன். நான்: ஆர் யூ ஓகே??சுஜாதா: ஆமாம் இப்போது நன்றாக இருக்கிறது. ஆனால் சிறு வலி.நான்: ஸ்பாட் சொல்லு, நான் ஜெல் போடுகிறேன்.சுஜாதா: இல்லை இல்லை நீ அங்கே பூசக்கூடாது( சிரித்தாள் ). .எல்லோரும் நீர்வீழ்ச்சிக்கு சென்றார்களா??நான்: ஆமாம், அவர்கள் அனைவரும் காலை உணவை சாப்பிட்டுவிட்டு, நீங்கள் எழுவதற்கு சற்று முன்பு தொடங்கினர்.சுஜாதா: ஓ.நான்: காத்திருங்கள், நான் உங்களுக்கு காலை உணவுக்கு ஏதாவது கொண்டு வருகிறேன்.சுஜாதா: இல்லை. நாங்கள் இருவரும் அங்கு சென்று சாப்பிடுவோம்.நான்: சரி. வா. இருவரும் ஹோட்டலுக்கு சென்று காலை உணவு சாப்பிட்டோம். அதன் பிறகு.சுஜாதா: அவர்கள் வர எவ்வளவு நேரம் ஆகும்??நான்: மாலை 7:00 மணிக்குள் வருவார்கள் என்று நினைக்கிறேன். சுஜாதா: கடவுளே. அதுவரை இங்கு என்ன செய்வோம்? அதனால் மன்னிக்கவும் வருண் என் காரணமாக நீயும் அதை தவறவிட்டாய். நான்: ஏய், அது ஒரு விஷயமே இல்லை. அப்படி நினைக்காதே. நான் ஏற்கனவே இரண்டு முறை பார்த்திருக்கிறேன்.சுஜாதா: நாம் இப்போது போகலாமா?நான்: இல்லை. உன்னால் அவ்வளவு தூரம் நடக்க முடியாது என்று நினைக்கிறேன்.சுஜாதா: ஆமாம், ஆனால் உன் பொருட்டு செல்ல வேண்டும்.நான்: ஏய் அது ஒரு விஷயமில்லை. சுஜாதா: ***புன்னகைத்தாள்.சுஜாதா: இப்ப என்ன செய்வோம்??நான்: தெரியாது. மாலை வரை காத்திருக்க வேண்டும்.அவள்: நாம் காட்டுக்குள் ஒரு சிறிய நடைக்கு செல்வோமா.நான்: உனக்கு நன்றாக இருந்தால். எனக்கு பிரச்சனை இல்லை.சுஜாதா: போகலாம். இருவரும் பேசிக்கொண்டே காட்டுக்குள் செல்ல ஆரம்பித்தோம். ஏறக்குறைய 2-3 கிலோமீட்டர் நடந்த பிறகு அங்கு மழை பெய்யத் தொடங்கியது. இருவரும் ஒரு மரத்தை நோக்கி ஓடி அதன் அடியில் நின்றோம். நாங்கள் இருவரும் தண்ணீரில் முழுவதுமாக நனைந்திருக்க, அவள் குளிர்ந்த காற்றில் நடுங்குகிறாள். தற்போது மழை வலுத்து வருகிறது. எனவே நாங்கள் இருவரும் சிறிது தூரம் ஓடி, புல் மற்றும் பிறவற்றால் மூடப்பட்ட ஒரு பழைய குடிசையைக் கண்டோம். கதவைத் திறந்து குடிசைக்குள் சென்றோம், அங்கு யாரையும் காணவில்லை. கொஞ்சம் உலர்ந்த புல் குடிசையின் மூலையில் உள்ளது. அவள் இன்னும் நடுங்குகிறாள். அவளை மூலையில் உட்காரச் சொன்னேன். சிறிது நேரம் கழித்து மழை ஓய்ந்தது. நான் அவளைப் பார்த்தேன், அவள் இன்னும் நடுங்குவதைக் கண்டேன். நான் அவள் அருகில் சென்று வெப்பநிலையை உணர அவள் நெற்றியில் என் உள்ளங்கையைப் பிடித்தேன். நான் அவளை மிகவும் சூடாக உணர்ந்தேன், நான் சொன்னேன்: ஏய், உனக்கு காய்ச்சல் வந்துவிட்டது. சுஜாதா: ஓ. நான் அப்படி உணரவில்லை.நான்: நாம் பஸ்ஸில் போகலாமா.சுஜாதா: எனக்கு வலிக்கிறது.நான்: ஓ மன்னிக்கவும்.சுஜாதா: எனக்கு கொஞ்சம் சூடான இடம் வேண்டும். என்னால் இந்த குளிர் தாங்க முடியாது.நான்: நான் வெளியே செல்கிறேன். உங்கள் புடவையை நீங்கள் கழற்றலாம், அது உசுஜாதாவுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதல் அளிக்கும்: நன்றி வருண். அதனுடன் நான் குடிசையை விட்டு வெளியே சென்று இயற்கையைப் பார்த்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து அவள் அலறல் சத்தம் கேட்டு அவளை நோக்கி ஓடினேன். நான் குடிசையின் கதவைத் திறந்தேன், சேலையின்றி அவளைப் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்தேன். நான்: என்ன நடந்தது??சுஜாதா: இங்கே ஒரு எலி ஓடுகிறது.நான்: கடவுளே. அதற்காக நீ கத்தினாள்.அவள் உடம்பை புடவையால் மறைக்க முயன்றாள்.நான்: மன்னிக்கவும், நான் வெளியே செல்கிறேன்.சுஜாதா: வருண், போக வேண்டியதில்லை.நான்: ஏன்??சுஜாதா: நான் காய்ச்சலால் அவதிப்படுகிறேன்.நான்: சென்றேன் அவளை நெருங்கி அவள் கழுத்தில் தொட்டு வெப்பநிலை பார்க்க. பின்னர் எலி மீண்டும் அவளை நோக்கி வந்தது. என்று என்னை இறுக அணைத்துக் கொண்டாள், அந்த அணைப்பால் அந்த மனிதன் என்னுள் கிளர்ந்தெழுந்து அவள் மீது முழு ஆசையையும் பெற்றான். நானும் அவளை அணைத்துக்கொண்டு என் இரு கைகளையும் அவள் முதுகில் வைத்து முழு ஆசையுடன் அவள் முதுகில் தடவினேன். அவள் அறிவைப் பெற்று என்னைத் தள்ள முயன்றாள். தொடரும் …