இந்தக் கதை தொடரின் ஒரு பகுதியாகும்: தாயார் கிராஸ் டிரஸ்ஸிங் மகனை மகளாக ஏற்றுக்கொள்கிறார் மற்றும் இன்செஸ்ட் சாகா பாகம் I அம்மா கிராஸ் டிரஸ்ஸிங் மகனை மகளாக ஏற்றுக்கொள்கிறார் மற்றும் இன்செஸ்ட் சாகா பாகம் II இது “தாய் கிராஸ் டிரஸ்ஸிங் மகனை மகளாக ஏற்றுக்கொள்கிறார் மற்றும் இன்செஸ்ட் சாகா பகுதி I இன் பாகம் I ”. முந்தைய பகுதிகளை நீங்கள் படிக்கவில்லை என்றால், அவற்றையும் படிக்கவும். இப்போது மீண்டும் கதைக்கு. ஆனால் அதிர்ஷ்டவசமாக எனது நகரத்தில் உள்ள ஒரு நல்ல கல்லூரியில் சீட் கிடைத்து அங்கே சேர்ந்தேன். துரதிர்ஷ்டவசமாக நான் கல்லூரியில் சேர்ந்தவுடன் முடியை வெட்ட வேண்டியதாயிற்று. ஆனால் என் தலைமுடி என் கழுத்தின் பின்பகுதி வரை இருக்கும் வகையில் வெட்டினேன். வீட்டில் எப்போதும் அம்மாவும் நானும் மட்டுமே இருந்ததால் நான் அம்மாவுடன் மிகவும் நெருக்கமாகிவிட்டேன். நானும் அதே ஊரில் சேர்ந்தேன் இல்லையேல் அவள் வீட்டில் தனியாக இருப்பாள் என்று அவளுக்கும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. கிட்டத்தட்ட எல்லாவற்றையும் அசைத்த ஒரு நாள் வரை விஷயங்கள் சாதாரணமாக நடந்தன, அது என் வாழ்க்கையில் எல்லாவற்றையும் மாற்றப் போகிறது. அது 02-டிசம்பர்-2005. மதியம் 2.30 மணியளவில் கல்லூரியில் இருந்து வந்து வழக்கம் போல் பாத்ரூம் சென்று அம்மா பயன்படுத்திய உடைகளை சரிபார்த்து என் அறைக்கு எடுத்து வந்து அணிந்தேன். நான் அவளது கருப்பு பயன்படுத்திய பிரா மற்றும் வெள்ளை நிற பேண்டியை அணிந்தேன். பிறகு அம்மாவுக்குப் பிடித்த புடவை ஒன்றை (ஆரஞ்சு நிற சிஃப்பான் புடவை) எடுத்து உடுத்த ஆரம்பித்தேன். நானும் கொஞ்சம் மேக்கப் போட்டுவிட்டு படுக்கையில் படுத்திருந்தேன். எப்படியோ எப்பொழுது தூங்கினேன் என்று கூட தெரியாமல் தூங்கிவிட்டேன். நான் எவ்வளவு நேரம் தூங்கினேன் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் நான் எழுந்து நேரத்தைப் பார்த்தபோது மாலை 6.30 மணி. நேரம் பார்த்து அதிர்ச்சியடைந்து, அம்மா எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் வரலாம் என்பதை உணர்ந்து, என்னை வேகமாக கழற்றிவிட்டு, சேலையை மடித்து, ப்ரா, பேண்டியையும் கழற்றிவிட்டு, ஷார்ட்ஸும் டி-ஷர்ட்டும் அணிந்து அறையை விட்டு வெளியே வந்தேன். நான் ஒரு கையில் புடவை ரவிக்கை மற்றும் உள்பாவாடையுடன் இருந்தேன், மற்றொரு கையில் நான் பயன்படுத்திய பிரா மற்றும் பேண்டியுடன் இருந்தேன். எனக்கு அதிர்ச்சியாக அம்மா ஏற்கனவே ஹாலில் சோபாவில் அமர்ந்திருந்தார். அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்துப் போனேன். சத்தம் போடாமல் ரூமுக்குத் திரும்பிப் போய் டிரஸ்ஸையெல்லாம் மறைத்துவிட்டு மீண்டும் தூங்குவது போல் நடித்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து எழுந்து அறையை விட்டு வெளியே வந்தேன். எதுவுமே நடக்காதது போல நான் அவள் அருகில் சென்று அமர்ந்து அவளிடம் கேட்டேன் அவள் எப்போது வந்தாள்? அவள் பதில் சொல்லவில்லை நான் பயந்து என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. மேலும் அவள் கண்களை பார்த்து பேச எனக்கு தைரியம் இல்லை. ஆனால் அவள் அழுவதை நான் கேட்டேன். நான் அவள் கைகளை மட்டும் பிடித்தேன். அவள் தலையை என் பக்கம் திருப்பினாள், அவள் கண்கள் கோபத்தாலும் கண்ணீராலும் சிவந்திருப்பதை நான் பார்க்கிறேன். உரையாடல் பின்வருமாறு. அம்மா: நான் வரும்போது என்ன செய்து கொண்டிருந்தாய்?நான்: நீ எப்போது வீட்டிற்கு வந்தாய் அம்மா?அம்மா: நான் 5 மணிக்கு வந்தேன். சிறிது நேரம் கதவைத் தட்ட முயற்சித்தேன், சாவியைக் கொண்டு கதவைத் திறந்தேன். நான் டிரெஸ்ஸை மாற்றிக் கொண்டு உங்கள் அறைக்கு வந்தேன். உங்கள் அறையில் நான் பார்த்ததைப் பார்த்து நான் முற்றிலும் அதிர்ச்சியடைந்தேன். இது என்ன? நீங்கள் எவ்வளவு நேரம் இதைச் செய்கிறீர்கள்? இதையெல்லாம் உங்களுக்கு யார் கற்றுக் கொடுத்தது? உண்மையாகவே நீ இப்படி நடந்து கொள்கிறாயா?நான்: அம்மா… நான்… நான்… இதற்கெல்லாம் வருந்துகிறேன். உண்மையில் நான்… நான் செய்யவில்லை… நான்…(அவள் என் கன்னத்தில் அறைந்தாள். அச்சச்சோ இன்னும் வலிக்கிறது…)நான்: அம்மா???!!! அம்மா நீ என் வாழ்நாளில் என்னை அடித்ததில்லை. மன்னிக்கவும் (அம்மாவின் கையைப் பிடித்து அழுது கொண்டிருந்தேன்).அம்மா: என்னுடன் பேசவே வேண்டாம். தொலைந்து போ.(அவள் சொல்லிவிட்டு சென்றாள். நான் அவள் பின்னால் அவள் அறைக்கு சென்றேன்.)நான்: அம்மா. நான் சொல்வதைக் கேளுங்கள். நான் உன்னுடன் பேச வேண்டும். தயவு செய்து.(நான் இன்னும் கண்ணீருடன் இருந்தேன். அவள் என்னை நோக்கி திரும்பினாள்)அம்மா: எதைப் பற்றி? நீ என்னிடம் என்ன கதை சொல்ல போகிறாய்?நான்: ப்ளீஸ்… அம்மா… நான் உன்னிடம் பேச வேண்டும். தயவு செய்து…(அவள் இன்னும் அழுதுகொண்டே இருந்தாள், என்னைப் பார்த்து கண்ணீருடன் கேட்டாள்)அம்மா: உன்னை இப்படிப் பார்த்தபோது நான் கிட்டத்தட்ட இறந்துவிட்டேன். நீ ஏன் இப்படி செய்தாய்?நான்: அம்மா உண்மையாக இருக்க வேண்டும். இதற்கெல்லாம் நீ தான் காரணம்.அம்மா: என்ன?? நான்?? நீ எப்படி என்னிடம் இப்படிச் சொல்கிறாய்??நான்: சிறுவயதில் பையன் வேஷம் போட்ட என் போட்டோவையாவது காட்டு. நான் சின்ன வயசுல எப்பவுமே ஒரு பெண் குழந்தை வேணும்னு ஆசைப்பட்ட உனக்கு, இப்ப நான் பொண்ணு வேஷம் போடும்போது என்னை அடிச்சு அழுகிறாய். நீங்கள் ஏன் என்னை மாற்றிவிட்டீர்கள், இப்போது உங்கள் மனதை மாற்றிக்கொண்டீர்கள், நான் ஏன் மாறினேன் என்று என்னிடம் கேட்கிறீர்கள். என்னை மாற்றியது நீ தான், நான் இப்படி இருக்க நீ தான் காரணம். நீ என்னை ஒரு பெண்ணாக அலங்கரிக்க வேண்டும் என்று நான் நீண்ட காலமாக ஏங்கினேன். நீங்கள் என் தலைமுடியை பின்னி, என்னை ஒரு பெண்ணைப் போல ஒப்பனை செய்வீர்கள் என்று நான் காத்திருந்தேன். இப்போதும் நீ அழுகையை நிறுத்தி என்னைக் கட்டிப்பிடித்து எனக்கு எப்போதும் ஒரு மகள் வேண்டும் என ஏற்கனவே என்னிடம் கேட்டிருந்தால் நான் உனக்கு உதவி செய்திருப்பேன் என்றேன். ஏன் இப்படி சொல்லாமல் என்னை அடித்து அழுகிறாய்?(இதையெல்லாம் சொல்ல எனக்கு எப்படி தைரியம் வந்தது என்று தெரியவில்லை. கோபத்தோடும் கண்ணீரோடும் சொல்லிவிட்டு அவள் பதிலுக்கும் அவளின் எதிர்வினைக்கும் காத்திராமல் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறினேன். ) நான் இரவு முழுவதும் அறையை விட்டு வெளியே வரவில்லை, மறுநாள் சனிக்கிழமை மற்றும் ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு அப்பா வந்ததால் அம்மா மற்றும் என்னுடன் விஷயங்கள் சாதாரணமாக நடந்தன. நாங்கள் சாதாரணமாகப் பேசவில்லை, மதிய உணவு அல்லது இரவு உணவிற்கு அழைப்பது போன்ற சாதாரண விஷயங்கள் தான். அன்று மாலையே அப்பா கிளம்பினார். நான் அவரை ரயில் நிலையத்தில் இறக்கிவிட்டு வெளியே இரவு உணவை உண்டுவிட்டு வீட்டிற்கு வந்தேன். நான் சுமார் 9.30 மணியளவில் வீட்டிற்கு வந்து அம்மாவிடம் பேசாமல் நேரடியாக என் அறைக்கு சென்றேன். உடை மாற்றிக்கொண்டு கட்டிலில் அமர்ந்தபோது கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டது. அது அம்மா, அவள் என்னை இரவு உணவிற்கு அழைத்தாள். நான் வெளியே இரவு உணவு சாப்பிடுகிறேன் என்று சொன்னேன். அவள் எனக்காக காத்திருப்பதால் அவள் இன்னும் இரவு உணவு சாப்பிடவில்லை என்று சொன்னாள். என்னைப் பற்றியும் அவளிடம் என் நடத்தை பற்றியும் நான் மிகவும் மோசமாக உணர்ந்ததால் என்ன சொல்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. நான் அவளிடம் மன்னிக்கவும், நான் அவளுக்கு உணவு பரிமாறுகிறேன் என்று சொன்னேன். டைனிங் டேபிளில் நாங்கள் எதுவும் பேசவில்லை. அவள் என் கண்களை நேராகப் பார்த்தாள், எனக்கு உணவளிப்பது போல் அவள் கையிலிருந்து உணவை வழங்கினாள். அவள் கண்களில் கண்ணீரை நான் காண்கிறேன், அதே கண்ணீருடன் நான் அவள் கையிலிருந்து சாப்பிட முன்னோக்கி குனிந்தேன். பிறகு கையில் கொஞ்சம் உணவை எடுத்து அவளுக்கு வழங்கினேன். அவள் அதை சாப்பிட்டாள். அதன் பிறகு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து சிரித்துக் கொண்டோம். அவள் உணவை உண்டவுடன் என் அறைக்கு வந்து வெள்ளிக்கிழமை மாலை நடந்த விஷயங்களைப் பேச ஆரம்பித்தாள். நான் எவ்வளவு காலம் இப்படிச் செய்கிறேன் என்று கனிவான குரலில் கேட்டாள். நான் அவளுடைய உடை மற்றும் உறவினரின் உடையை எப்படிப் பயன்படுத்தினேன், இதிலெல்லாம் எனக்கு எப்படி ஆர்வம் வந்தது என்ற முழுக் கதையையும் அவளிடம் சொன்னேன். பகுதி IV விரைவில் வெளியிடப்படும்! FSI ஐ தொடர்ந்து பாருங்கள். இப்போது உங்களது செக்ஸ் அனுபவங்களை எங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளலாம்! சமர்ப்பிப்புகள் இப்போது திறக்கப்பட்டுள்ளன! உங்கள் செக்ஸ் கதையை இன்றே சமர்ப்பிக்கவும்!