வணக்கம், நான் சன்னி (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது). இது எனது 12 ஆம் வகுப்பில் எனக்கு நடந்த ஒரு உண்மை சம்பவம், எனது கதையின் ராணி “ஷிவானி”. நான் பார்த்ததில் மிக அழகான பெண். என் வார்த்தைகளில், நான் “ஒரு சரியான பெண்ணை” மட்டுமே பார்க்க முடிந்தது. அவளுக்கு நிறைய நண்பர்கள் இல்லை, மிகவும் பழமைவாத பெண். நாங்கள் இருவரும் ஒரே குடியிருப்பில் வசிக்கிறோம். எங்கள் வகுப்பு மற்றும் வட்டாரத்தைச் சேர்ந்த பல பையன்கள் சில மூத்தவர்களும் கூட அவளை விரும்பினர். ஆனால் அவள் வாழ்க்கையில் யாரையும் அனுமதிக்கவில்லை. நாங்கள் இருவரும் ஒரே அபார்ட்மெண்டில் தங்கியிருப்பதால், சில சமயங்களில் எனது இடத்தில் குழுப் படிப்பை நடத்துகிறோம், மேலும் சில நண்பர்கள் என் வீட்டிற்கு வருவார்கள், நாங்கள் அனைவரும் அங்கு படிக்கிறோம். அவள் என் படிப்பில் நிறைய உதவி செய்தாள். அவர் எங்கள் பள்ளியின் டாப்பர் மற்றும் எனது சிறந்த தோழியாகவும் இருந்தார், நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் நெருக்கமாக பழகியதால், டிசம்பர் மாதம் ஒருமுறை, எங்கள் பள்ளி ஆண்டு விழாவை நடத்த முடிவு செய்தது, அதற்கான தன்னார்வ கடமை எனக்கு ஒதுக்கப்பட்டது. இதை செய்ய எனக்கு உண்மையில் தயக்கம் இருந்தது ஆனால் ஷிவானிக்கு ஒரு நடன நிகழ்ச்சி இருப்பதாக தெரிந்ததும். நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தேன். பள்ளி முடிந்ததும், நாங்கள் 1-2 மணிநேரம் தங்கியிருந்து அனைத்து தயாரிப்புகளையும் செய்தோம், ஷிவானி கூட தனது நிகழ்ச்சிக்கு தயாராகிக்கொண்டிருந்தார். இறுதியாக, ஆண்டு விழா நாள் வந்தது. அனைவரும் மேடைக்கு அருகில் பிஸியாக இருந்தார்கள், தன்னார்வலராக இருந்த எனக்கு ஒரு நிமிடம் கூட சுதந்திரம் இல்லை. அன்றைய நிகழ்ச்சி இரவு 9 மணிக்கு மேல் இருக்கும். ஷிவானி கடைசியாக நடித்திருந்தார். அதனால் அவளுக்காக ஆவலுடன் காத்திருந்தேன். இறுதியாக, அவர் வந்து ஒரு பாரம்பரிய பெங்காலி பாடலில் நடனமாடினார். அவளது நடனத்தை அனைவரும் ஆவலுடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர், தன்னார்வத் தொண்டனாக இருந்த என்னிடம் நேர பட்டியலெல்லாம் இருந்தது. அவளுடைய செயல்திறன் 6 நிமிடம் 30 வினாடிகள் என்று நான் சரிபார்த்தேன், அது முடிவடைவதற்கு முன்பு நான் அவளுடன் பேச கிரீன் ரூமுக்கு விரைந்தேன். அப்படியே கிரீன் ரூம் அருகே சென்று மேசையில் அமர்ந்திருந்தேன். அவள் உள்ளே நுழைந்து, “என்னுடைய நடிப்பு உனக்குப் பிடித்திருக்கிறதா??” என்று கேட்டாள். நான் அவளைப் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன், அவள் அந்த பெங்காலி புடவையில் மிகவும் அழகாக இருக்கிறாள். அவள் மீண்டும் கேட்டாள் “சன்னி ப்ளீஸ், சொல்லு நா எப்படி இருந்தது??” இந்த முறை மிகுந்த தைரியத்துடன் நான் வாயை திறந்து சொன்னேன், “அது புத்திசாலித்தனமாக இருந்தது” என்று அவள் சொன்னாள் “தேங்க்ஸ் இப்போது போ நான் வீட்டிற்கு வர லேட் ஆகிறது” நான் அவள் அருகில் சென்று அவள் காதில் மெதுவாக கிசுகிசுத்தேன் “நீங்கள் மிகவும் அழகாக இருக்கிறீர்கள், உன்னிடமிருந்து என் கண்களை மாற்ற முடியவில்லை, நான் உன்னை மிகவும் நேசிக்கிறேன் ஷிவானி” அவள் அதிர்ச்சியடைந்து கத்தினாள் “என்ன சொன்னாய்” நான் அறையை விட்டு வெளியே ஓடி நேரடியாக பள்ளி வாசலில் வந்தேன். நண்பர் ஒருவர் எனது பைக்கை பள்ளிக்கு கொண்டு வந்தார். என்னால் முடிந்த வேகத்தில் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு வீட்டை அடைந்தேன். என் அம்மாவும் அப்பாவும் 3 நாட்களாக திருமண விருந்தில் இருந்ததால், வெளியேறும் போது கூடுதல் சாவியை என்னுடன் எடுத்துச் சென்றேன். ஷிவானி இனி என்னுடன் பேச மாட்டாள் என்று நினைத்தேன், இதற்காக நான் அழுதேன் – அவள் என் சிறந்த தோழி, நான் அவளை காயப்படுத்தினேன். திடீரென்று என் போன் ஒலித்தது. ஷிவானி அழைத்தாள். நான் பதில் சொல்லவில்லை. 2 முறை நான் அவளது அழைப்பிற்கு பதிலளித்த பிறகு அவள் மீண்டும் அழைத்தாள். அவள் “சன்னி. நான் உன்னை தொந்தரவு செய்ய மாட்டேன், இவ்வளவு வேலை செய்தும் களைப்பாக இருக்க வேண்டும், எங்கள் வீட்டில் யாரும் இல்லை அதனால் என் அம்மா டின்னர் செய்துவிட்டார், தயவு செய்து கதவைத் திற நான் தட்டுகளுடன் இங்கே நிற்க முடியாது” என்று நான் அதிர்ச்சியடைந்தேன். என் கதவும் நானும் அழும் முகத்துடன் இருந்தேன் நான் வேகமாக முகம் கழுவி கதவை திறந்தேன் அவள் உள்ளே வந்தாள் அவள் நீல சட்டையும் கருப்பு அரைக்கால் பேன்ட்டும் அணிந்திருந்தாள் நான் அழுது கொண்டிருந்தேன்.நான் “இன்னைக்கு வருந்துகிறேன்” என்றாள் அவள் “முதலில் சாப்பிடு அப்புறம் பேசலாம் காலையில பசிக்குது” என்றாள் இரவு உணவு முடிந்து சமையல் அறைக்கு தட்டுகளை எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு வெளியே வந்து அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள். நானும் நானும் அவளிடம் மீண்டும் ஒருமுறை மன்னிக்கவும். அவள் பதிலளித்தாள்: “எதற்கு மன்னிக்கவும்??” நான் சொன்னேன் “இன்று அந்த குப்பைகளை சொல்லி நான் உன்னை காயப்படுத்தினேன்” என்று அவள் சொன்னாள் “நீங்கள் என்னை நேசிக்கும் குப்பைகள் எதுவும் இல்லை, நான் கூட செய்கிறேன்” என்று சொன்ன அந்த ஒற்றை பதில் என் இதயத்தை ஒரு நிமிடம் நிறுத்தியது. முழு பையனும் உறைந்தான். அவள் என்ன சொல்கிறாள் என்பதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை, நான் அவளை கட்டிப்பிடித்து சுமார் 5 நிமிடங்கள் அழுதேன் நான் அவளைத் தடுக்க விரும்பினேன், ஆனால் என் வாயிலிருந்து எதுவும் வரவில்லை, திடீரென்று நான் அவளுடைய பெயரை அழைத்தேன். ஷிவானி சிறிது நேரம் நிறுத்திவிட்டு அருகில் வந்து அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள், அவள் என்னை மீண்டும் அணைத்துக்கொண்டாள், ஆனால் இந்த முறை அவள் என்னை கட்டிப்பிடிப்பது மட்டுமல்ல, அவள் என்னை சோபாவில் தள்ளி என் மடியில் அமர்ந்து என் கண்களைப் பார்க்க ஆரம்பித்தாள். மெதுவாக எங்கள் உதடுகள் சந்தித்தது அது என் முதல் முத்தம். நானும் அவள் மேல் உதடுகளை முத்தமிட ஆரம்பித்தேன், அவள் என் கீழ் உதடுகளை மெல்ல ஆரம்பித்தாள். நான் இப்போது இதை அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தேன். நான் அவள் முடிகளை அவிழ்த்தேன், இது வரை அவள் கால்கள் என் இடுப்பைச் சுற்றி, அவள் கை என் கழுத்தில் இருந்தது, பையன் அவளை இன்னும் உணர விரும்பினான், நான் மெதுவாக என் கைகளை அவள் சட்டையில் செருகினேன், அவள் வெறும் வயிற்றையும் இடுப்பையும் தடவ ஆரம்பித்தேன் இப்போது அவள் முத்தங்கள் அதிகமாக இருந்தன. உணர்ச்சி மற்றும் காட்டு அவள் என் உதடுகளை மெல்லும் அதே நேரத்தில் உறிஞ்சும். நான் வேறு ஒரு ஷிவானியை கண்டுபிடித்து கொண்டிருந்தேன், அவள் உடலை என்னுடன் நசுக்கினாள், அவளது மார்பகங்கள் மிகவும் கடினமாக இருந்தன, அவள் என் மார்பில் அவள் என் நாக்கால் விளையாட ஆரம்பித்தாள் என்பதை இப்போது என்னால் உணர முடிந்தது. மெதுவாக அவள் சட்டைக்குள் அவளது மார்பைத் தொட்டு, அவள் திடீரென்று முத்தத்தை உடைத்தாள். இந்த முத்தத்திற்குள் அவளது காலர் பட்டன்கள் திறந்திருந்தன, அவள் சட்டையின் கடைசி பட்டனும் திறந்திருந்தது, அது அவள் உட்புறத்தை தெளிவாகக் காட்டியது, அவள் பொத்தான்களை மூடிக்கொண்டு முடிகளைக் கட்டினாள், பின்னர் நேராக என் இடத்திலிருந்து நான் கதவுக்குச் சென்றேன், அங்கே அவள் சிரித்தாள். கூறினார்: “நாளை எனது குடும்பம் மீண்டும் எங்கள் வருடாந்திர விழாவிற்கு செல்கிறது.” அவள் ஏன் அப்படிச் சொன்னாள் என்பதை நான் புரிந்துகொண்டேன், எங்கள் அடுத்த அமர்வுக்கு என்னைத் தயார்படுத்த ஆரம்பித்தேன். அதற்குப் பிறகு என்ன நடந்தது என்பதைக் கண்டுபிடிக்க எனது அடுத்த பகுதியைப் படிக்கவும், ஏதேனும் கருத்து இருந்தால், தயவுசெய்து எனக்கு இங்கே மின்னஞ்சல் செய்யவும் [email protected]l.com உங்களுக்கு பிடிக்கும் என்று நம்புகிறேன்